เรียงความ เรื่อง...สู้เพื่อเเม่

สู้เพื่อเเม่

ตั้งเเต่เล็กจนโตแม่เฝ้าสั่งสอนให้เป็นคนดี ตั้งใจเรียนหนังสือและแม่ก็ให้ความรักอย่างจริงใจ แม้ว่าสิ่งที่เคยทำผิดพลาดไม่ถ้วนแต่แม่ก็ให้อภัยเสมอและก็มอบรอยยิ้มทั้งๆที่แม่ก็ต้องเสียน้ำตาไม่ว่าความผิดลูกจะครั้งไหนร้ายเเรงเเค่ไหนเเม่ก็พร้อมที่จะให้อภัยคนเป็นลูกเสมอแม่คือทุกสิ่งทุกอย่างและแม่ก็เปรียบ

เสหมือนทั้งเพื่อน พี่ และเป็นคนที่คอยให้กำลังใจเสมอในยามที่เราเจออุปสรรคแม่ก็คอยเป็นที่ปรึกษาให้

แต่การให้ของเเม่ที่ดีที่สุด คือ การที่ได้ให้ความรัก ความห่วงใย ความเป็นห่วงและการเอาใจใส่ แต่พอเราทำผิดแม่ก็คอยตักเตือนเรา สั่งสอนเราว่าทางนั้นไม่ดีทางนี้ไม่ดี และเเม่ก็คอยชี้เเนะทางที่ถูกต้องให้กับเรา การที่เราว่าเเม่เป็นการที่ไม่ดี เพราะแม่คอยทำงานส่งเสียให้เราเรียนมาตลอด เราควรที่จะฟังท่าน เชื่อท่าน ฟังคำตักเตือนของท่าน และเก็บไปคิดว่าทำอย่างนั้นจริงมั้ยถ้ามันจริงอย่างที่แม่พูดเรา

ก็ควรที่จะเชื่อฟังเเม่และก็ไปขอโทษเเม่ และเเม่ก็จะพร้อมให้อภัยเสมอ แต่ถ้าไม่จริงเราควรที่จะพูดดีๆกับแม่ห้ามว่าแม่ เพราะถ้าเราพูดดีๆกับแม่แม่ก็พร้อมที่จะฟังและก็เข้าใจในสิ่งที่เราทำ แต่การตักเตือนของแม่บางคนอาจจะคิดว่าแม่ไม่รักแต่ถ้าคิดอีกซักนิดมันเป็นการตักเตือนที่เเสดงถึงความห่วงใยมันเป็นการตักเตือนที่ทำให้เราประพฤติที่ดีไม่ให้เราหลงผิดในทางที่ไม่ดี การที่เกิดเป็นลูกของเเม่เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุด การที่เเม่ได้ให้ความรัก ความห่วงใย และดูเเลเราตั้งแต่เล็กจนโต แม่คอยทำทุกอย่างเพื่อให้เรามีความสุขถึงมันจะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆแต่มันก็เป็นสิ่งมีค่าสำหรับเรา แม่คือคนสำคัญที่ทำให้เราอยู่มาถึงทุกวันนี้และเราก็ควรที่จะคอยเอาใจใส่แม่บ้างให้เหมือนกับแม่ที่ดูแลเรามาเพราะแม่จะได้ชื่นใจและมีความสุข

กลอนวันแม่

พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว่าใครผอง  แม่อุ้มท้องลูกรักนานหนักหนา
ให้กำเนิดเฝ้าเลี้ยงดูตลอดมา  ในโลกาหาใครมาเทียมทัน
วันลูกเกิดอกแม่เจ็บเหมือนเหน็บศร  แต่ก็ซ่อนความดีใจไม่เหหัน
น้ำตาแห่งความดีใจไหลเร็วพลัน  สุดตื้นตันดวงใจได้ลูกยา
นมสองเต้าของเเม่แน่แนบจิตร  แม่อูทิศเลือดเนื้อเพื่อลูกหนา
น้ำนมแม่กลั่นจากอกยกออกมา  ให้ลูกยาดื่มด่ำอย่างหนำใจ